شناخت معیارهای برنامه ریزی نوسازی و بهسازی بافت های تاریخی با رویکرد حفظ هویت و اصالت ایرانی اسلامی نمونه موردی شهر سمنان

شهرهای ایران به لحاظ تاریخی همواره از انواع شاخصه های فرهنگی و اجتماعی واجد ارزش، بهره می جستند. این ارزش ها به مرور زمان و با تهاجم فرهنگ های ناهمگون با جامعه ایران، رفته رفته کم رنگ شده و جای خود را به عناصر نامأنوس بی هویت می دهند. از این رو با گذر در معدود بافت های تاریخی بر جا مانده از دوران شکوفایی و تبلور سبک معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی در شهرهای ایران می توان به تاکید و ارزش گذاری برنامه ریزان سنتی شهرها به عناصر فرهنگی اجتماعی و ضرورت توجه به حریم خصوصی افراد در محدوده زندگی آن ها پی برد که آثار و تبعات آن در جامعه روزگار خود پدیدار شده است. بدین جهت امروزه با گذشت زمان مدیریت شهری با شناخت نقاط قوت شهرها و تاثیر حفظ و احیاء بافت های تاریخی شهری در بازیابی هویت ایرانی اسلامی شهرها، توانسته با کمک سایر ارگان ها تلاش خود را در پاسداشت از اندک بقایای این بافت های تاریخی بکار بسته و از نقش سازنده هنر معماری گذشتگان حداکثر بهره برداری را در توسعه شهر داشته باشد. ایالت قومس (سمنان امروزی) با تاریخی پر فراز و نشیب، از جمله اولین سکونتگاه های انسان در سرزمین ایران محسوب می گردد. بافت تاریخی شهر سمنان از جمله پهنه های شهری است که همچنان روح زندگی در آن جریان داشته و جمعیت قابل توجهی در آن سکونت دارند، لذا از قابلیت های فراوانی به منظور احیاء، باز زنده سازی و ساکن نمودن افراد مهاجر به سایر بخش های شهر برخوردار است که با برنامه ریزی طرح بهسازی و نوسازی محورهای تاریخی آن می توان زندگی دوباره را به این بافت ارزشمند باز گرداند. در مقاله حاضر سعی شده تا با استفاده از روش های پیمایشی، تحلیل موضوعی، توصیفی و مطالعه اسنادی به بررسی و شناخت عناصر حایز اهمیت برنامه ریزی در بهسازی بافت های تاریخی ایران پرداخته و بر اساس مفاهیم ارایه شده، به تدوین پلان مدیریتی و پیشنهاد راهکار جهت باززنده سازی بافت تاریخی شهر سمنان بپردازیم

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی بهسازی بافت های شهری ، بازیابی هویت ایرانی اسلامی ، بافت تاریخی شهر سمنان ، شهرسازی ایرانی اسلامی ، احیاء بافت های تاریخی