کاربرد لجستیک معکوس در مدیریت مرحله پایانی چرخه حیات محصولات به عنوان رویکردی در جهت حفظ منابع مطالعه موردی: شهرداری منطقه 12 تهران

رشد روز افزون جمعیت انسانی بر روی توسعه و محیط زیست اثرات مثبت و منفی داشته، می تواند تغییر فنی و سازگاری را تحمیل نموده و به توسعه کمک کند اما به نوبه خود فشاری مضاعف بر منابع زیست محیطی واردآورده، سبب تخلیه منابع طبیعی شده و کیفیت محیط زیست را کاهش دهد. هدف از این مطالعه مدیریت چرخه حیات محصولات به منظور کاهش مصرف منابع طبیعی و غیر طبیعی و مسائل زیست محیطی مرتبط با یک محصول بوده که می تواند مربوط به ورودی های ساخت محصول مانند زمین، موادخام، آب، انرژی و یا مرتبط با خروجی های ایجاد شده مثل انتشارات به هوا، تخلیه به آبهای سطحی و یا پسماند جامد باشد. روش مطالعه مذکور از نوع مطالعات کاربردی، توصیفی و مبتنی بر روش مدیریت چرخه حیات با استفاده از مفهوم لجستیک معکوس به معنای بازگرداندن مواد مصرف شده از تمامی مراحل چرخه حیات یک محصول به مرحله اولیه به منظور کاهش مصرف منابع طبیعی اعم از منابع تجدید پذیر و تجدید ناپذیر می باشد. یافته ها نشان داد که شهرداری ها به عنوان نهاد های اساسی تاثیر گذار در محقق ساختن اهداف حفاظت از محیط زیست شهری وایجاد اقتصاد سبز، نقش عمده ای را در این زمینه عهده دار خواهند بود. شهرداری منطقه 12 تهران به دلیل داشتن بافت صنعتی و حضور صنایع در محدوده فعالیتش، قابلیت و توانایی مشارکت در مدیریت چرخه حیات محصولات با رویکرد لجستیک معکوس را داشته و می تواند به عنوان یک بازوی مدیریتی در این زمینه عمل نماید.

کلیدواژه ها:

اقتصاد سبز ، شهرداری ، صنایع ، لجستیک معکوس ، مدیریت چرخه حیات محصول