ادغام کشاورزی ارگانیک و مهندسی ژنتیک: چشم انداز آینده کشاورزی

جایگاه محصولات تراریخته در سیستم کشاورزی ارگانیک، در چندین دهه گذشته همواره مورد بحث و جدال بود هاست. بسیاری از محققین، مرز مشخصی بین این دو سیستم قائل می شوند و معتقدند که کشاورزی ارگانیک بعنوان یک سیستم دوستار محیط زیست، هیچ سنخیتی با رو شهای مدرن مهندسی ژنتیک نداشته و نبایستی این دو سیستم را با یکدیگر ادغام نمود. این در حالی است که کشاورزان از یک سو به دلیل عملکرد بالای محصولات تراریخته مرتباً تشویق به پذیرش و استفاده از این محصولات می شوند و از سوی دیگر، کشاورزی ارگانیک نیز به دلیل ملاحظات زیس تمحیطی و رعایت جنبه های اقتصادی-اجتماعی همواره مورد تحسین قرار گرفت هاست. پرواضح است که کشاورزی ارگانیک سهم بسزایی در توسعه کشاورزی پایدار داشته ولی بایستی این سؤال را مطرح نمود که آیا می توان تنها به کشاورزی ارگانیک بسنده کرد و آیا این سیستم کشاورزی قادر به حل تمامی مشکلات ما خواهد بود؟ آیا نبایستی به دنبال یک روش مکمل جهت افزایش عملکرد و کاهش خسارات ناشی از آفات بود؟ گذشته از موانعی که پیش روی استفاده از گیاهان تراریخته در کشاورزی ارگانیک وجود دارد، نبایستی تأثیر مثبت و تکمی لکننده این گیاهان در بهبود کشاورزی ارگانیک را از یاد برد. هما نگونه که کشاورزی ارگانیک به دنبال به حداقل رساندن استفاده از آفت کش ها و عل فکش ها می باشد، مهندسی ژنتیک نیز درصدد دست یافتن به این هدف است. بنابراین مهندسی ژنتیک نه تنها اصول کشاورزی ارگانیک را نفی نمی کند بلکه هردو بر پایه اصول مشترکی استوارند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ارگانیک ، گیاهان تراریخته ، مهندسی ژنتیک