مقایسه بادبندهای ضربدری همگرا و کمانش ناپذیر و میراگر اصطکاکی در میزان جذب انرژی و شتاب وارده به طبقات با استفاده از آنالیز غیرخطی تاریخچه زمانی

امروزه یکی از مسائل مهم در طراحی سازه ها، یافتن راهکارهای مناسب جهت کاهش نیروی جانبی وارده به اعضا سازه می باشد که در نتیجه ی آن شتاب کمتری به اعضا سازه وارد می گردد. استفاده از انواع میراگر های غیرفعال در صنعت ساختمان، یکی از بهترین این راهکارهاست. در این پژوهش یک قاب 5 طبقه با بادبند ضربدری همگرا بر اساس ضوابط لرزه ای آیین نامه 2800 طراحی شده و سپس این قاب در نرم افزار Perform3D با مقاطع حاصل از مرحله ی قبل، مدل شده و با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی، مورد آنالیز قرار گرفته و میزان جذب انرژی و شتاب وارده بر طبقه ی بام برای این نوع قاب برداشت گردید. با نتایج حاصل از تحلیل های عددی بر روی قاب مربوطه مشخص گردید که بادبندهای ضربدری همگرا، عملکرد ضعیفتری نسبت به سیستم های BRB و میراگر اصطکاکی در میزان جذب انرژی و شتاب وارده بر طبقه ی بام را دارا هستند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که سیستم های BRB و میراگر اصطکاکی در میزان جذب انرژی رفتار تقریباً یکسانی را از خود نشان می دهند با این تفاوت که مقایسه شتاب وارد بر طبقات نشان داد که در سیستم دارای میراگر اصطکاکی کمترین شتاب وارده بر طبقه ی بام وارد شده است از این رو استفاده از این سیستم جهت حداقل سازی شتاب وارد به سازه و استهلاک بیشتر انرژی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بادبندهای ضربدری همگرا ، میراگرهای اصطکاکی ، سیستم های BRB ، جذب انرژی ، شتاب وارد بر طبقات و نرم افزار Perform3D