الهام و برداشت از مفاهیم بنیادی معماری ایران

ایران در مرز میانه گرایش های شدید مذهبی و باورهای تاریخی و فرهنگی و آیینی از یک سوء و مختصات نظم پذیری وبریدن از هستی شناسی به شیوه کهن و روی آوری به معرفت شناسی epistemologyاز طریق عقل محوری خود بنیان ابزار ساز جهان مدرن از سویی دیگر ؛قرار گرفته است که در آن حتی بازگشت مجدد به اسطورها و مناسک آیینی از دیدگاه عقلی و کاربردی صورت می گیرد و از ابعاد ایمانی و اعتقادی تهی است.در این تحلیل ویژگیهایی قابل استخراج است که تقریباً خاص این مملکت است و طبیعتاً از آنجا که بستر ارزش اصلی آن اسلام بوده است این ویژگیهای کالبدی و فضایی معماری دردیگر کشورهای اسلامی نیز قابل مشاهده است.در ضمن کاملاً روشن است که معماری همیشه آینه انسان و آرزوهایش بوده است و در شکلگیری معماریهای جهان بدون شک ارزشهای فناناپذیر و جاویدان حضور دارند که فصل مشترک آن موجودیت انسان در زمین و جهانبینی اوست.دشواری این تحلیل از همین جا آغاز میشود. چرا که کالبد همیشه قابل نقد علمی است،به ویژه هنگامی که این نقددرارتباط با محیط فیزیکی و جغرافیایی صورت میگیرد.مطلب پیچیدهتر،راز فضای فرهنگی است که بدون سفر عاشقانه در ژرفای انتزاعی و معنوی آن به دست نمیآید. تمام معماریهای برجسته جهان رازی دارند که فقط با چشم دل میتوان به آن راه یافت.هدف از این امرذکر نکات تکراری نیست،بلکه بازبینی و ارایه ی افق های جدید در زمینه ی مبانی طراحی معماری معاصر میباشد.رویکرد این نوشته کیفیبوده و روش جمع آور اطلاعات مطالعه کتابخانه ای و استراتژی تفسیری تاریخی مد نظر بوده است.همچنین عناصر مختلف معماری به دلیل اهمیت مساله در این پژوهش بررسی شده اند.با چینش عوامل مهم در کنار یکدیگر واستقراء، نتیجه گیری انجام شده است.بخش پایانی این مقاله حاوی پیشنهاداتی جهت دستیابی به خاستگاه فرم در معماری معاصر ایرانی بوده است.

کلیدواژه ها:

معماری. مفهوم. بنیادی.مدرنیته.ایران