نگرشی بر وضعیت محیط زیست و استقرار صنایع در محدوده اصفهان بزرگ

استان اصفهان با مساحتی بیش از 107 هزار کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 4 میلیون نفر از لحاظ تاریخی، فرهنگی، اجتماعی واقتصادی در شمار یکی از مهمترین مناطق جغرافیایی کشور بود که با توجه به این ویژگیها همواره مورد توجه برنامه ریزان و دست اندکاران توسعه اقتصادی کشور بوده است . ناحیه مرکزی این استان، قطب صنعتی استان بو ده و وضعیت زیست محیطی آن به مرحله بحرانی رسیده است . نه تنها در محدود شهر اصفهان تعداد زیادی واحدهای صنعتی مولد آلودگی فعالیت دارند، بلکه در خارج از شهر اصفهان و شهرستانهای مجاور رودخانه زاینده رود، صنایع سنگین همچون ذوب آهن، مجتمع فولاد مبارکه ودهها واح د بزرگ دیگر به نحوی منابع حیات بخش را آلوده می کنند . رودخانه زاینده رود این شاهرگ حیاتی استان به عنوان یک اکوسیستم زنده، هم اکنون محل دفع فاضلابهای تصفیه نشده و پساب تصفیه خانه های بسیاری ازشهر ها، روستاها و صنایع موجود می باشد.یکی از گامهایی که در راست ای جلوگیری از توسعه بیش از حد اصفهان و پیامدهای آن برداشته شده است، قانون ممنوعیت استقرار صنایع در شعاع 50 کیلومتری شهر اصفهان است که به نظر می رسد این قانون بدون مطالعه و مستندات کافی به تصویب رسیده است .اکنون پس از گذشت سالها از تصویب این قانون و تغی یر شدید کالبد فیزیکی منطقه اصفهان، مشکلات و کاستیهای این قانون خود را آشکار ساخته است. هدف از اجرای این مطالعات بازنگری محدوده ممنوعیت استقرار صنایع با تکیه بر مطالعات علمی، جلوگیری از تراکم صنایع در قسمتهای خاص و نهایتاً حرکت بسوی توسعه پایدار در منطقه اس ت. درطرح بازنگری اجرای این قانون، تنها جلوگیری از آلودگی محیط زیست مد نظر قرار نگرفته، بلکه کلیه اثرات اولیه و ثانویه استقرار صنایع بر محیط مانند تمرکز جمعیت، توسعه بی رویه شهرها، تغییر کاربری اراضی وغیره نیز در نظر گرفته شده است.