بررسی تطبیقی روند تغییرات در شکل گیری اماکن مذهبی (نمونه موردی مساجد شیوه ی آذری و اصفهانی)

اماکن مذهبی نیایشگاه و محل گردهمایی مسلمانان در اقصی نقاط جهان می باشند. مسجد قدمتی به تاریخ اسلام داردچرا که بنای اولین مسجد با ورود پیامبر اسلام به مدینه و به دست آن حضرت پایه گذاری شد، لذا مساجد از مصادیق بارز جامعه اسلامی است. عواملی چون تأکید بزرگان دین ، کارکرد گسترده و پدیده وقف در گسترش و توجه ویژه معماران به مسجد بی تأثیر نبوده است. بدین ترتیب، مسجد در ایران عالی ترین نوع بنای اسلامی و به عقیده صاحب نظران کلید معماری به شمار می آید که که از این رو ضرورت شکل گیری این پژوهش اهمیت می یابد. هدف اصلیاین پژوهش بررسی تطبیقی روند تغییرات در شکل گیری اماکن مذهبی با در نظرگیری کاربری مساجد در دو شیوهآذری و اصفهانی است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی تطبیقی است که برای بررسی اطلاعات به دست آمده ازمصادیقی نظیر مسجد علیشاه تبریز در شیوه آذری و مسجد امام اصفهان در شیوه ی اصفهانی که جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دهند، استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که معماری اماکن مذهبی به خصوص مساجد در شیوه ی اصفهانی نسبت به شیوه ی آذری به سوی سادگی و بکار گیری یک هندسه منسجم و همچنین استفاده از خطوط شکسته پیش می رود و هم چنین از شیوه ی اصفهانی به بعد ساخت گوشه های پخ در معماری مساجد رایج تر شد.

کلیدواژه ها:

معماری ، اماکن مذهبی ، مسجد ، شیوه آذری ، شیوه اصفهانی