ارزیابی گسترش زمینهای کشاورزی سیرجان با استفاده از تکنولوژی سنجش از دور

بررسی گسترش و توسعه زمین های کشاورزی یک مسئله بسیار مهم در مدیریت منابع آب و جلوگیری از برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی است. آب و هوای سیرجان بیشتر بیابانی بوده و آب مصرفی کشاورزی آن از طریق سفره های آب زیرزمینی تامین می شود. با توجه به اهمیت موضوع، در این تحقیق با استفاده از تکنولوژی سنجش از دور، نحوه توسعه و خشک شدن زمین های کشاورزی سیرجان که بیشتر زیر کشت درختان پسته می باشند مورد بررسی قرار گرفته است. سنجش از دور، فن آوری است که از طریق داده های تصویری ماهواره ای می تواند اطلاعات مفیدی در مورد کاربری و پوشش اراضی فراهم سازد. تغییرات کاربری و پوشش اراضی را می توان از مقایسه دو داده ی تصویری ماهواره ای در تاریخ های مختلف استخراج نمود. از این رو، از تکنولوژی سنجش از دور می توان جهت آشکارسازی تغییرات زمین های کشاورزی بهره جست. در این تحقیق، برای ارزیابی گسترش زمین های کشاورزی سیرجان طی یک دوره 18 ساله (از سال 1371 الی 1389) از داده های تصویری TM لندست 5 و داده های ارتفاعی SRTM استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این داده ها نشان داده است که باغات پسته حدود 65 درصد توسعه یافته اند و باغات میوه های سردسیری و گیاهان طبیعی خودرو به ترتیب حدود 18 و 49 درصد خشک شده اند. همچنین در این تحقیق از داده های اقلیمی نیز استفاده شده است که بیانگر کاهش میزان بارندگی و افزایش دما طی این دوره 18 ساله می باشند. بررسی نتایج حاصل از داده-های سنجش از دوری و داده های اقلیمی نشان داد که توسعه باغات پسته در منطقه مورد مطالعه، آثار سوء و زیان باری را به دنبال داشته است.

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، NDVI ، گسترش زمین های کشاورزی ، لندست 5