توزیع امکانات اموزشی وخدمات شهری براساس عدالت اجتماعی (مطالعه موردی شهرزاهدان)

انجام مطالعات شهری با دیدگاه عدالت اجتماعی در سالهای اخیر به عنوان یکی ازرویکردهای مهمشناخته شده است. دراین رویکرد به شاخص های مختلفی پرداخته می شود که میزان دسترسی بهخدمات شهری مانند مراکز اموزشی ،فضای سبز وفضای درمانی ، فضای مذهبی و... ازجمله مهمترینآنهاست. یکی ازروش های بهینه خدمات برای تحقیق این امرتقسیم یک شهر به عنوان یک سیستم بهمناطق مختلف وارائه خدماتشهری متناسب با ویژگی جمعیتی است. شهر زاهدان نیز به عنوانبزرگترین شهر در جنوب شرق ایران یکی از بی قاعده ترین روندها در گسترش فیزیکی شهری را طیسه دهه گذشته دارا بوده است. به طوری که از 281923 نفر در سال 65 به 419518 نفر در سال 75و 567449 نفر درسال 85 افزایش یافته و به طور متوسط سالانه 5 درصد رشد داشته و در حال حاضرحدود یک سوم از جمعیت شهری آن حاشیه نشین می باشند. توزیع کنونی مراکز آموزشی درشهرزاهدان نه تنها در مناطق سه گانه شهر متفاوت است. بلکه طی سال های 80 تا 88 از روند نابرابریتبعیت نموده و رشد ناموزون شهر نشینی در این شهر زمینه ساز نابرابری اجتماعی به ویژه در امکاناتآموزشی و... در بین شهروندان بوده است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی بر اساس منابع کتابخانهای و مشاهدات نگارندگان ، به بررسی میزان فضاهای موجود اموزشی ، فضای سبز، فضای مذهبی و..و کمبود فضاهای مذکور در شهر زاهدان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، خدمات شهری ، فضای اموزشی ، شهرداری ، زاهدان