شناخت و معرفی برجهای کبوتر ناحیه شرق اصفهان اژیه تا ورزنه

کبوترخانهها یکی از گونه های بومی معماری گذشته ایران و نشانی از همخوانی زندگی با محیط پیرامون هستند این بناها پاسخی در مقابل شرایط نامساعد اقلیمی برای تقویت خاک از طریق جمع آوری کود کبوتران بودند به همین دلیل اکثر کبوتر خانهها در مجاورت زمین های کشاورزی بنا میشدند در استان اصفهان تعداد زیادی کبوترخانه دیده می شود بر اساس متون تاریخی و سفرنامههای موجود، به نظر میرسد؛که ساخت آنها دست کم از دوره ایلخانی آغاز و رونق آنها در دوره صفوی، مقارن با رونق کشاورزی در منطقه، بوده باشد بعدها در دوره قاجار نیز، ای روند به صورت چشمگیری ادامه یافت ناحیه مورد بررسی در پژوهش حاضر، محدوده اژیه تا ورزنه است این محدوده، دارای بیشتری تعداد برج کبوتر در منطقه شرق اصفهان است با توجه به اهمیت کاربردی برجهای کبوتر در میراث معماری سنتی ایران و وضع نامساعد کنونی شان، لزوم بررسی آن ها احساس میشود در این راستا برای نخستین بار، با استفاده از مطالعات میدانی، پلان نمونه های شاخص و نسبتا سالم کبوترخانهها برداشت شد و با روش توصیفی، گزارشی از وضعیت کنونی آنها در سال 1931 ارائه شده است بیست و دو برج کبوتر در منطقه شناسایی شد که از این تعداد هشت نمونه بر اساس تنوع تقسیمات داخلی انتخاب و برداشت شد نیمی از این برجها در شهر اژیه قرار دارند که بیانگر اهمیت و رونق کشاورزی این شهر در زمان گذشته است

کلیدواژه ها:

معماری بومی ایران ، مستندنگاری ، کبوترخانه ، ناحیه شرق اصفهان