سنجش میزان رضایتمندی از کیفیت زندگی با تاکید بر بعد اجتماعی نمونه موردی: بافت میانی شهر ساحلی بندرعباس

روند شتابان شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه با تاثیر صرف بر روی جنبه های عینی توسعه به ویژه در سال های پس از جنگ جهانی دوم نه تنها دستیابی به توسعه را مقدور نساخت بلکه بر نابسامانی کیفیت عینی و ذهنی شهرهای جهان سوم نیز افزود .امروزه کیفیت زندگی مفهومی پیچیده است به طوری که شاخص کیفیت زندگی به طور وسیعی با مفهوم توسعه پایدار در ارتباط است و بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی از ارائه تعریفی جامع ناتوانند. در این پژوهش کیفیت زندگی ،رضایتمندی از زندگی معنی شده است و سعی شده است تا میزان رضایت از بعد اجتماعی کیفیت زندگی در بافت میانی شهر بندرعباس که در ارتباط تنگاتنگ با توسعه پایدار است مورد سنجش قرار گیرد .لذا ضمن شناسایی زیر معیارهای بعد اجتماعی ،پرسشنامه ای با مقیاس لیکرت طراحی شده و 751 نفر به این پرسش نامه پاسخ داده اند که نتایج با استفاده از آزمون آماری اس پی اس اس و آزمون تی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج حاصله نشان می دهد که میزان رضایت مندی شهروندان از بعد اجتماعی در بافت میانی شهر بندرعباس زیر حد متوسط می باشد.لذا سنجش وارتقاء این معیار ضمن بالا بردن کیفیت زندگی شهری،شهر بندرعباس را در دستیابی به یکی از مهمترینمعیارهای توسعه پایدار کمک بسزایی می کند

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، رضایت مندی ، حس تعلق ، شهر بندرعباس