بررسی نقش هویت شهری و زبان الگوی مشترک در توسعه پایداری فرهنگی

امروزه در تصمیم گیری های کلان جهان،جای هیچ شبه ای نیست که پرداختن به مفاهیم توسعه پایدار باید در اولویت جهانی قرار گیرد.بحران انرژی و آلودگی هوا و زیست گاه ها به علاوه گرم تر شدن روز افزون زمین،همه را به فکر وادار کرده است و انسان بهعنوان بازیگر اصلی این بحران تنها خود میتواند این مسئله را کنترل نماید و آنرا بهبود بخشد.بر این اساس هدف این ارائه راه حلیمی باشد که چگونه انسان با استفاده از آن می تواند موجب توسعه پایدار فرهنگی گردد.نقش شهرها و محیط های انسانی از اهمیتویژه ای برخوردارند.در این راستا مقاله در تعریف خود از شهر و سکونت به مفهومی به نام الگوی مشترک دست می یابد که میتوان در نتیجه آن شهرهایی پایدار داشت که علاوه بر اینکه عهده دار وظیفه خود می باشند،سبب رسیدن به فرهنگی پایدار می گردند که می توانند به بهبود کلی وضع جهانی کمک شایانی بکنند.شیوه رهیافت به این نتیجه استفاده از منابع کتابخانه با رویکردی تحلیلی توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، شهر ، زبان مشترک ، الگو ، پایداری