پراکنش فضایی سکونتگاه های شهری استان چهارمحال و بختیاری1345-1390 بااستفاده ازسیستم اطلاعات جغرافیایی

شهر به عنوان نظامی پویا ودر عین حال پیچیده که کنترل اغلب امور اقتصادی اجتماعی هر منطقه ای را دارا است. در چند دهه اخیرسکونتگاه های شهری با سرعت زیادی گسترش یافته و به شهرهای بزرگ تبدیل شده است این گسترش برای کشورهای توسعه نیافته مانندایران حادتر است یکی از ویژگی های شهرنشینی در این کشورها فضای نامناسب شهرها است به گونه ای که یک شهر بزرگ که جمعیت آنبیش از شهر دوم و سوم است باعث تمرکز انواع فعالیت ها در آن نقطه و مانع پیشرفت سایر نقاط می گردد. استان چهارمحال بختیاری یکی از استان های محروم کشور است و سابقه چندانی در زمینه شهرنشینی ندارد بافت عشیره ای و روستایی مبتنی بر دامداری و کشاورزی سبب شدهشهر و شهرنشینی در این استان به مفهوم اخص خود آن گونه که باید و شاید شود، پویا نشده باشد. اغلب شهرهای این استان روستاشهراندکهفاقد امکانات لازم برای زندگی شهری است. اطلاعاتی که ملزم این پژوهش بوده به صورت آماری، اسنادی، توصیفی و تحلیلی از منابع کتابخانه ای تهبه شده است. هدف این پژوهش پرده گشایی، توصیف و تحلیل سیر تحول شهرنشینی در استان چهارمحال و بختیاری طی سال های 1345-1390 و روند تغییرات آن است. - سال های 5431 نتایج این پژوهش نشان می دهدکه بررسی روند تحولات شبکه و نظام شهری استان از یک طرف با افزایش تعداد شهرها و جمعیت شهرنشین همراه بوده و از سوی دیگر از سال 5431 به این طرف از نظم سلسله مرتبه ای شهرهای استان کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

شهر ، شهرنشینی ، تحلیل توسعه ، استان چهارمحال و بختیاری