بررسی معماری و شهرسازی پایدار برپایه مفهوم پایداری محیط زیست

امروزه عدم توجه به توسعه پایدار و در راستای آن معماری پایدار موجب افزایش بیش از حد مصرف انرژی های فسیلی و بر هم خوردن شرایط طبیعی و اکوسیستم ها در بسیاری از نقاط جهان شده است. با توجه به کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدیدناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار در کشور ما، معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و محیط زیست، فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. بنابراین در زمانی که معماری به دنبال راه های جدید برای استفاده از انرژی تجدید پذیر و پاک می باشد، استفاده هوشمندانه از این منابع می تواند به تو سعه پایدار و دوامزندگی انسان های آینده نیز بیانجامند. توجه به مفهوم پایداری محیط زیست در معماری و شهرسازی می تواند زمینه مناسب برای رسیدن به این هدف را فراهم آورد. در این مقاله به تعریف معماری پایدار و به تبع آن اصول معماری پایدار می پردازیم، سپس نظریات معماران در مورد معماری پایدار و رویکرد پایداری در اصور معماری ایران و درآخر محیط زیست را مورد ارزیابی قرار می دهیم.