بازشناسی الگوی پایداری در معماری خانه های سنتی مناطق گرم و مرطوب ایران با معرفی یک نمونه از خانه های سنتی این مناطق

امروزه پایداری و توسعه پایدار، مفهومی است جدید که در محافل علمی جهان مورد بحث و کاوش قرار میگیرد و در باب آن نظراتی گوناگون ارائه می گردد. با وجود جدید بودن این مباح ، عناصر پایداری از گذشته ریشهدر معماری ایرانی داشته اند و به وفور در معماری سنتی ایران یافت می شوند . عناصر کالبدی درمعماری سنتی مانند بادگیر، سرداب، حیاط مرکزی، گنبد، سایبان، ایوان و مانند اینها دارای عملکرد محیطی قابل توجهی بودند همچنین نیاز ساختمان را تا حد زیادی به سوخت های متعارف کم می کردند. از این رو هدف از ارائه مقاله پیشرو معرفی و بازشناسی هر یک از این عناصر، در معماری خانه های سنتی ایران اقلیم گرم و مرطوب است همچنین چگونگی کارکرد این عناصر مورد بررسی ارار می گیرد. به همین منظور جهت معرفی عینی نمونه هایی ازخانه های سنتی مناطق گرم و مرطوب مورد بررسی ارار گرفته است. جهت گرداوری اطلاعات اولیه ازروش اسنادی استفاده شده است و در ادامه جهت بررسی کارکرد آنها از روق توصیفی- تحلیلی و برای ارائه جداول و نتیجه گیری روق تحلیلی- محتوایی مورد استفاده ارار گرفته است. با توجه به بررسی های صورت گرفته پیشنهاداتی برای استفاده دوباره از الگوهای سنتی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، عناصر کالبدی ، خانه های سنتی ، اقلیم گرم و مرطوب ، توسعه پایدار