نقش طبیعت درطراحی فضاهای آموزشی کودکان با تأکید بر ارتقای خلاقیت آنان )نمونه موردی کودکان 4 تا 01 ساله شهر اهواز

امروزه روش زندگی و نیازهای اجتمای کودکان، تغییرات فراوان کرده است. همچنین توسعه شهرها در محیط زیست دگرگونی هایی ایجاد نموده است که به نوبه خود باعث تغییر شکل یافتن تفریحات و نیازهای کودکان شده است. این تغییرات کودک را از طبیعت جدا کرده است به گونه ایکه ارتباط کودک با طبیعت و عناصر طبیعی در حال قطع شدن می باشد. علاوه بر این در سالهای اخیر، افزایش جمعیت کودکان سبب توجه به مسألهآموزش و فضاهای آموزشی کودکان شده است. بنابراین فضاهای آموزشی کودکان ازمهمترین فضاها برای برقراری دوباره ارتباط کودکان و نوجوانان باطبیعت می باشد.هدف از تحقیق حاضر، بررسی نقش طبیعت در فضاهای ویژه کودکان 4 تا 10 ساله شهر اهواز و تأثیر آن بر ارتقای خلاقیت آنان می باشد. در این تحقیق از روش توصیف کیفی_کمی استفاده می شود و برای شناخت نیاز کودکان از ابزار مشارکتی پرسشنامه استفاده شده است. پس از تهیه ابزار تحقیق و انتخاب 10 کودک به روش نمونه گیری تصادفی و سپس تجزیه و تحلیل متغیرها، اصول طراحی فضای کودکان استنتاج گردید و نتایج بصورت تهیه اصولمعماری برای طراحی فضاهای آموزشی کودکان 4 تا 10 ساله در شهر اهواز در جهت ارتقای خلاقیت آنها بدست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد ارتباط با طبیعت در فضاهای آموزشی، سبب ارتقای خلاقیت کودکان می شود

کلیدواژه ها:

طبیعت ، طراحی فضاهای کودکان ، ارتقای خلاقیت