بازشناسی فرایند برنامه دهی معماری کتابخانه ملی ایران با رویکرد معماری پایدار

در دنیای امروزی معماری میتواند علاوه بر خلق فضاها با عملکردهای مختلف، به عنوان بهبود دهنده روابط بین عملکردها با یکدیگر و با مردم عمل کند. امروزه ما بین فعالیت های متعدد در طراحی پژوهی معماری، برنامه دهی به عنوان یکی از مراحل فرایند طراحی محسوب می شود که توسط ان طراح با موضوع و اهداف یک پروژه طراحی بخصوص در زمینه ی نیازه های استفاده کنندگان، محیط و بستر پروژه اشنا می گردد و به صورتی نظام مند ایناطلاعات و ایده های مناسب را در سطوح مختلف مراحل طراحی به کار می گیرد. در این مقاله به بررسی روند طراحی کتابخانه ملی ایران با هدف ارزیابی نحوه پاسخگویی طراح به عوامل مؤثر بر طرح و نیازهای آن پرداختهایم. روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و گردآوری اطلاعات از روش کتابخانهای بوده و نتیجهگیری براساس تجزیه و تحلیلدادهها و معیارهای طرح صورت گرفته است. بررسی انجام شده نشان میدهد که عملکردها در صورت ادغام با یکدیگر باعث بالا رفتن سطح کیفی طراحی میشوند. همچنین معماری پایدار میتواند سهم بهسزایی در کاهشمصرف انرژی و آگاهی مردم داشته باشد. در فرآیند طراحی این پروژه از روش براد بنت که الگویی محیط شناسانه انسان-محیط دارد در قسمت ایده پردازی استفاده کرده است

کلیدواژه ها:

برنامه دهی معماری ، معماری پایدار ، فرآیند طراحی ، ضروریات عملکردی ، کانسپت