برنامه ریزی نوسازی بافت فرسوده شهری با استفاده از مشارکت مردم در محله جابری

بافت های فرسوده شهری ، محدوده هایی از شهر است که دارای ناکارآمدی و ضعف در عرصه های کالبدی، عملکردی، زیست محیطی ، اجتماعی واقتصادی هستند . این شاخص ها در عرصه کالبدی شامل تراکم بافت، نسبت توده و فضا، دانه بندی،نفوذپذیری، شبکه دسترسی و انطباق بافت با مورفولوژی و عوارض زمین بوده و در زمینه عملکردی شامل کمبود خدمات مورد نیاز سکونت، فقدان و ضعف فضاهای خدماتی و ضعف در ارتباط عملکردی با سایر اجزای شهری می باشد. از سوی دیگر این شاخصها در زمینه محیط زیست، شامل وجود مراکزی با تولید انواع آلودگی های زمین و هوا و انتشار زباله و فاضلاب بوده و در زمینه اقتصادی،اجتماعی شامل عدم توانایی ساکنان در نوسازی بناها است . برنامه ریزی نوسازی بافت های فرسوده یک فرآیند ممتد است و برای امکان جرح و تعدیل در تصمیمات و مدنظر قرار دادنتصمیمات پیشین بصورت دورانی عمل کرده و توسط بازگشت به تصمیمات گذشته آنها را مورد مرور و فرآبینی قرار قرار میدهد. مراحل اصلی این فرآیند تحت پنج مقوله موضوعی کلان شامل شناخت وضع موجود ، تعیین اهداف برنامه ، آینده نگری ، تولید برنامه و ارزیابی برنامه مطرح میگردد. هدف از پژوهش حاضر بکارگیری فن ارزیابی مشارکت روستایی،صرفاً، در مرحله شناخت وضع موجود و تشخیص مشکلات در بافت های فرسوده محله جابری است. این محله در ناحیه یک شهرداری منطقه 14 تهران واقع شده است و در حدود نیمی از آن را بافت فرسوده تشکیل میدهد. در صورتی که برای مشارکت مردم در تمامی مراحل و موضوع های کلان فرآیند برنامه ریزی زمینه و بستر مناسب فراهم باشد، میتوان از فن ارزیابی مشارکتیروستایی در مراحل دیگر برنامه ریزی نظیر تعیین اهداف ، تولید برنامه ، ارزیابی برنامه و حتی مراحل اجرایی برنامه نیز کمک گرفت

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بافت فرسوده ، مشارکت مردم ، فرسودگی شهری ، فن ارزیابی مشارکت روستایی