محاسبهی حداکثر دبی مجاز برای جلوگیری از سایش در چاههای گاز میعانی با درنظرگرفتن رابطهی عملکرد چاه–مطالعهی موردی

سایش، پدیده ای فیزیکی که طی آن لایه های فلز در اثر تماس با سیال پر سرعت برداشته می شود، منجر به کاهش چشمگیر ضخامت تأسیسات سرچاهی و درون چاهی می گردد. از این رو لازم است که برای جلوگیری از سایش، دبی تولیدی از چاه ها کنترل شود.چاه های میدان پارس جنوبی، بزرگترین مخزن گاز میعانی جهان، با دبی میانگین MMSCFD 100 و غلظت بالا ی H2S (ppm 3000) در حال تولید می باشند. در چنین شرایطی سایش دور از انتظار نیست. روابط زیادی برای پیش بینی سرعت بحرانی سایش وجود دارند ولی بیشتر این روابط برای محیط هایی با تولید ماسه می باشند؛ اما در چاه های گاز میعانی پارس جنوبی نگرانی اصلی وجود قطرات میعانات گازی در جریان گاز است که در سرعت بالا باعث سایش لوله مغزی می شوند.در این مطالعه حداکثر دبی مجاز برای جلوگیری از سایش در چاه های پارس جنوبی محاسبه می شود. سرعت بحرانی سایش با استفاده از رابطه ی پیشنهادی API بر اساس داده های نمونه ی چاه و سیال محاسبه شده است. رسم منحنی عملکرد چاه برای چاه نمونه با در نظر گرفتن سایش نشان می دهد که دبی تولیدی کنونی ایمن بوده و نگرانی عمده در مورد سایش وجود ندارد. اما در صورت تصمیم به افزایش تولید از چاه ها یکی از مواردی که باید مورد بررسی قرار گیرد عدم تجاوز نرخ جریان از مقدار مجاز سایش لوله مغزی می باشد. به دلیل تغییر عملکرد چاه و مخزن لازم است که این پدیده با گذشت عمر میدان به صورت دوره ای بررسی شود

کلیدواژه ها:

پارس جنوبی ، تولید ایمن ، چاه گازی ، سایش ، گاز ترش ، عملکرد چاه