بررسی رابطه عوامل استرس زای چالشی و احساس تعلق کاری با استفاده از اهمیت نسبی

هدف اصلی این پژوهش بررسی وزن نسبی هر یک از عوامل استرس زای شغلی در تاثیر بر احساس تعلق خاطر کاری در بین کارکنان بانک سپهاستان اردبیل می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده که جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان شاغل بانک سپه استان اردبیل به تعداد 254 نفر تشکیل می دادند. از آنجا که روش نمونه گیری از نوع تصادفی ساده بوده با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه آماری 153 نفر بدست آمد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه شامل پرسشنامه محقق ساخته 9 سوالی عوامل استرس زای چالشی و پرسشنامه 17 سوالی تعلق خاطر کاری شاوفلی و بکر (2004)، می باشد. برای تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شده است. و برای بررسی وزن نسبی هر یک از ابعاد متغیرهای مستقل در تاثیر بر R2 رابطه بین متغیر مستقل و وابسته از نرم افزار آماری R استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین مولفه های عوامل استرس زای شغلی و تعلق خاطر کاری رابطه مثبت و معناداری برقرار است که وجود این رابطه برای بررسی اهمیت نسبی ضروری بود. نتایج تکنیک اهمیت نسبی نشان داد که سازه های عوامل استرس زای چالشی (کمبود وقت، پیچیدگی و مسئولیت پذیری) 79 درصد تعلق خاطر کاری را تشریح می کند که کمبود وقت دارای کم ترین سهم (19/8%) و مسئولیت پذیری دارای بیشترین سهم (41/24%) می باشد.

کلیدواژه ها:

عوامل استرس زای چالشی ، تعلق خاطر کاری ، بانک سپه استان اردبیل ، اهمیت نسبی