بررسی و مقایسه شاخص های آسایش اقلیم گردشگر به منظور توسعه با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (مطالعه ی موردی استان کردستان)

شناخت توان آسایش اقلیمی یا بیوکلیماتیک در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به برنامه ریزی در زمینه توریسم کمک نماید، دراین راستا ویژگیهای اقلیمی و عناصر غالب آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی نقش تعیین کنندهای را ایفا می کنند. باتوجه به اینکه امروزه گردشگری به یکی از مهمترین فعالیتهای اقتصادی در سراسر جهان تبدیل شده است، بی تردید این صنعت درقرن آینده یکی از مهمترین شاخصهای اقتصادی هر کشور خواهدبود؛ هدف از این پژوهش ارائه تصویری دقیق و جامع از ویژگی هایآب وهوایی مناطق مختلف استان کردستان در ارتباط با آسایش حرارتی و بیوکلیمای انسانی و ارائه تقویم زمانی گردشگری در جهتافزایش جذب گردشگر میباشد. استان کردستان منطقه ای کاملاً کوهستانی است که در غرب ایران قرار داشته و به طور کلی تحت تأثیردو جریان عمده هوای گرم و سرد قرار دارد و اقلیم های گوناگونی را به وجود می آورد. تمام قلمرو استان در فصول بهار و تابستان آب وهوای معتدل و خنک دارد؛ میانگین دمای ماه های این دوره از 22 تا 28 درجه سانتی گراد متغیر است. این درجه، دمای مطلوبی برایصنعت گردشگری می باشد. دراین تحقیق از روش Baker و TCI در یک دوره ی آماری 17 ساله (2007-1990)و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به پهنه بندی آسایش گردشگری برای شناخت آسایش زیست اقلیمی در طول ماههای سال پرداخته شده است.یافته های تحقیق نشان میدهد که در روش ,TCI ماه های آوریل، می، اکتبر و نوامبر و در روش Baker ماههای می، ژوئن، سپتامبر واکتبر در محدوده ی آسایش زیست اقلیمی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

آسایش اقلیم ، TCI ، Baker ، GIS ، گردشگر ، استان کردستان