بررسی کالوسزایی و باززایی از گیاهچههای جوان چند لاین و رقم ذرت مورد استفاده در ایران

با وجود اینکه غلات اصلی ترین غذای زراعی در جهان محسوب می شوند، کشت بافت این گیاهان بسیار سخت و پرزحمت است که موجب محدودیت های قابل توجهی در توسعه روشهای مهندسی ژنتیک گردیده است. تولید کالوسهای جنین زا اساس بسیاری از روش های کشت بافت و انتقال ژن در غلات می باشد. در ذرت، جنین های جنسی نابالغ اصلی ترین منبع مورد استفاده برای تهیه کشت های سلولی یا کالوس های جنین زا می باشند، که بسیار سخت و زمان بر بوده و وابسته به شرایط گلخانه است. تولید کالوس های جنین زا در ذرت با استفاده از قطعات برگ گیاهچه های جوان مزایای متعددی دارد که از آن جمله می توان به سهولت اجرا و تکرار در طول سال اشاره کرد. در این پژوهش تولید کالوس های جنین زا از برگهای جوان دو لاین (MO17 و B73) و دو رقم (703 و 705) مرسوم در ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. کالوس های جنین زا در لاین MO17 و رقم 703 تشکیل شد. این کالوسها قابلیت جنین زایی خود را در طول چندین دوره تکثیر حفظ کرده و در محیط باززایی گیاهچه های نرمال تولید کردند. با توجه به امکان تکثیر و نگهداری طولانی مدت کالوس های جنین زای تولید شده، این روش تکنیک مناسبی برای تهیه کالوس های جنین زا برای آزمایش های انتقال ژن به منظور اصلاح ذرت بویژه برای لاین MO17 فراهم می کند. همچنین، با استفاده از نتایج این مطالعه، میزان وابستگی روش کشت بافت از قطعات برگ به ژنوتیپ، و اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط کشت نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

باززایی ، جنین زایی ، ذرت ، کشت بافت ، لاین MO17