مدل ترکیبی برنامه ریزی پویای تصادفی-شبکه عصبی جهت بهینه سازی بهره برداری از مخازن برقابی

بعد از بکارگیری هر مدل بهینه سازی، به دو منظور زیر نیاز به یک مدل شبیه سازی می باشد:1) کنترل کردن و ارزیابی کارآیی سیستم2) محاسبه معیارهای کارآیی، قانون و قاعده معمول، بکارگیری مدل شبیه سازی به فرم کدهای کامپیوتری می باشد. در این مقاله از یک مدل برنامه ریزی پویای تصادفی (SDP ) استفاده شده و فرمان بهینه بهره برداری از یک سیستم برقابی بدست آمده است. سپس کارآیی شبکه های عصبی مصنوعی به عنوان جانشین مدل های شبیه سازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مدل بهینه سازی، حجم مخزن به 50 کلاس حجمی و جریان ورودی به 8 کلاس در هرپریود زمانی تقسیم شده است. قواعد بهینه بدست آمده برای اموزش مدل شبکه عصبی مورد استفاده قرار گرفته است. سپس مقدار بهینه آب رها شده در طول 43 سال با استفاده از مدل شبیه سازی و شبکه عصبی مصنوعی، بعد از تست مدل بدست آمده است. نتایج نشان داده است که مقدار آب رها شده از مخزن در هر دو مدل شبیه سازی و شبکه عصبی مصنوعی بسیار به هم نزدیک است.

کلیدواژه ها:

شبکه های عصبی مصنوعی ، بهره برداری بهینه از مخازن برقابی ، بهینه سازی ، شبیه سازی