نقش باکتریهای ریزوسفری محرک رشد در افزایش مقاومت گیاهان تحت تنش شوری

شوری زیاد خاک از جمله عوامل محدود کننده عملکرد محصولات در سرتاسر جهان به شمار می رود که این مسئله به-خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک به عنوان یکی از اساسی ترین مشکلات بخش کشاورزی است. در این میان، ایران با دارا بودن اقلیم گرم و خشک از این امر مستثنی نیست. به نحوی که بیش از نیمی از زمین های قابل کشت آن از خاک های شور و سدیمی تشکیل شده است. لذا به منظور استفاده بهینه از این اراضی و منابع رشد، روش های مختلفی از جمله آبشویی خاک های شور، مدیریت مناسب آبیاری و کشت، استفاده از ارقام گیاهی مقاوم به شوری، دست ورزی ژنتیکی و شناسایی و استفاده از راهکارهای بیولوژیکی انجام می گیرد. راهکارهای بیولوژیکی شامل استفاده از انواع مختلف ریزموجودات آزادزی هستند که به ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) معروفند. باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه از ریزوسفر گیاهان مختلفی جدا شده و توانایی آنها در افزایش تحمل گیاهان در مقابل تنش های گوناگون باعث استفاده روز افزون از آنها شده است. انواع باکتری های محرک رشد از طریق یک یا چند مکانیزم موجب بهبود رشد گیاه و سبب افزایش عملکرد گیاهان زراعی می شوند. در این مقاله سعی بر آن است که به ارزیابی مزیت های استفاده از باکتری های ریزوسفری محرک رشد در افزایش مقاومت گیاه تحت تنش شوری پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

ACC- دآمیناز ، اتیلن ، باکتری های محرک رشد ، تنش شوری ، سیدروفور ، فیتوهورمون