بررسی اثر الگوی کشت و تراکم بوته بر عملکرد و اجزاء عملکرد جو

به منظور بررسی اثر الگوی کشت و تراکم بوته بر عملکرد و اجزاء عملکرد جو، آزمایشی در سال زراعی 93- 1392 در مزرعه ی پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل 4 سطح الگوی کشت (مسطح با فواصل ردیف 17 سانتی متر، مسطح با فواصل ردیف 25 سانتی متر، دو ردیف کشت بر روی پشته ی50 سانتی متری و سه ردیف کشت بر روی پشته ی 50 سانتی متری) به عنوان فاکتور اول و 4 سطح تراکم (200، 300، 400 و 500 بوته در متر مربع) به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که الگوی کشت تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه، بیولوژیک، تعداد سنبله در واحد سطح و وزن هزار دانه داشت. به طوری که بیشترین عملکرد دانه، بیولوژیک و تعداد سنبله در واحد سطح از الگوی کشت مسطح با فواصل ردیف 17 سانتی متر و بیشترین وزن هزار دانه از الگوی کشت پشته ای سه ردیفه به دست آمد. تأثیر تراکم بوته بر عملکرد دانه، تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد سنبلچه و دانه در سنبله معنی دار بود. با افزایش تراکم، تعداد سنبله در واحد سطح افزایش یافت اما عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در سنبله و دانه در سنبله کاهش پیدا کرد. شاخص برداشت نیز تحت تأثیر معنی دار هر دو تیمار آزمایشی و اثر متقابل آن ها قرار گرفت. به طور کلی بالاترین عملکرد دانه با میانگین 1/5072 کیلوگرم در هکتار مربوط به کمترین فاصله ی ردیف (الگوی کشت مسطح با فواصل ردیف 17 سانتی متر) و مناسب ترین تراکم بوته برای دستیابی به عملکرد بالا، 200 بوته در متر مربع بود.

کلیدواژه ها:

جو ، عملکرد دانه ، فاصله ردیف کشت ، کشت روی پشته