تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان از نظر گروه های عمده فعالیت با استفاده از مدل های تصمیم گیری چند شاخصه آنتروپی و TOPSIS

به موازات توسعه و افزایش جمعیت شهرهای بزرگ، ظهور مسایل گوناگون و پیچیده اجتماعی - اقتصادی در داخل شهرها و ورود شهرهای بزرگ جهان سوم به سیستم اقتصادی جهان، برنامه ریزی شهری به ابعاد تازه ای دست یافته و باعث تحلیل دقیق شرایط سیاسی و اجتماعی در قلمرو جغرافیای شهری شده است. برای شناخت توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی مناطق ، به بررسی الگوی فعالیت های اشتغال، تفاوت های میان نواحی و بررسی میزان برتری یک مکان نسبت به ساختار مکا نها ی مشابه در سطح شهر نیاز است هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی یا نحوه برخورداری شهرهای استان خوزستان از لحاظ شاخص های عمده فعالیت، به منظور دستیابی به میزان نابرابری های ناحیه ای در مناطق مذکور است. جامعه آماری پژوهش را، شهرهای استان خوزستان تشکیل می دهد. بر این اساس در پژوهش حاضر سعی شده تا 24 شهرستان استان خوزستان را بر اساس 19 شاخص گروه عمده فعالیت بر پایه سرشماری آماری سال 1390 با استفاده از روش TOPSIS و آنتروپی شانون میزان توسعه یافتگی را در میان شهرستان های استان خوزستان تعیین نماید. نوع پزوهش توصیفی – تحلیلی است و برای تحلیل از نرم افزار Excei استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد شهرستان اهواز با توجه به اینکه مرکز اداری- سیاسی می باشد از لحاظ شاخص های عمده فعالیت در رتبه اول قرار گرفته است.در این بین شهرستان بندر ماهشهر با فاصله نسبتا زیادی در رتبه دوم واقع شده است.و شهرستان بهبهان رتبه آخر را کسب کرده که با توجه به شاخص های گروه عمده فعالیت ذر شرایط نامناسبی نسبت به دیگر شهرستان ها قرار دارد

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، TOPSIS ، آنتروپی ، خوزستان