بررسی تغییرات دمایی ایستگاه شیراز در دوره 2011-2040 با استفاده از ریزمقیاس نمایی مدل گردش عمومی جو AOGCM

انتشار روزافزون گازهای گلخانهای پس از انقلاب صنعتی، توازن انرژی را بر هم زده و موجب گرم شدن کره زمین شده است.با توجه به گزارشات هیئت بین الدول تغییر اقلیم IPCC ، اگر انتشار گازهای گلخانهای کاهش نیابد متوسط دمای زمین تا سال 0022 میتواند به میزان 1/1تا4/6درجه سانتی گراد افزایش یابد. این پدیده که به تغییر اقلیم اطلاق می شود میتواند به عنوان عمدهترین چالش بشر در دورههای آتی قلمداد گردد. افزایش احتمال رخداد این پدیده برای دورههای آتی میتواند آثارزیانباری برای جوامع بشری داشته باشد. از آنجایی که کشور ایران در موقعیت جغرافیای خشک و بیابانی قرار دارد و در برخی ازنقاط کشور بویژه ایستگاه شیراز با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص خود که جز مناطق خشک واقع در عرضهای پایین میباشد افزایش احتمال رخداد تغییر اقلیم وجود داشته و کمترین تغییر در میزان عناصر اقلیمی میتواند آثار زیانباری را به همراه داشتهباشد و ضربههای شدیدی به بخش کشاورزی و اقتصادی بزند لذا به بررسی تاثیر پدیده تغییر اقلیم ایستگاه سینوپتیک شیرازپرداخته شد. بدین منظور در این تحقیق از دادههای دمای ماهانه مربوط به مدل HADCM3 طی دورهی پایه 0790 0220 و - دورهی آتی 0200 0242 تحت سناریوی انتشار - A2 استفاده شد و خروجیهای مدل با استفاده از سه مدل LARS-WG ، SDSM و Change Factor ریز مقیاس گردیدند. نتایج هر سه مدل، افرایش دما را در دوره آتی 0242 0200 نسبت به دوره پایه 2001-1972نشان میدهند. میزان افزایش از1/32 مربوط به مدل Change Factorتا0/14درجه سانتیگراد مربوط به مدل ریزمقیاس LARS-WGمتغیر است. میزان افزایش در سه مدل Change Factor ، LARS-WG و SDSM به ترتیب 1/32و0/14و0/8 درجه سانتیگراد نشان میدهند