ارزیابی سطوح توسعه یافتگی خدمات بهداشتی-درمانی با مدل آنتروپی-ویکور (مطالعه موردی : شهرستان های استان زنجان)

بهبود وضعیت خدمات بهداشتی-درمانی شهروندان یکی از نشانههای ارتقاء و توسعه انسانی است. ارزیابی سطوح توسعه یافتگی با استفاده از روشهای کمی از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری بین مناطق میگردد و از سوی دیگر تلاشی در زمینه کاهش و رفع نابرابریهای موجود میباشد. پژوهش حاضر با بهره گیری از 9 شاخص بهداشتی- درمانی به دنبال سنجش وضع توزیع خدمات بهداشتی درمانی در شهرستانهای این استان و مشخص کردن میزان اختلاف توسعه در بین آنها و نیز متوجه ساختن مسئولان به توجه بیشتر به شهرستانهای محروم است . روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی است. برای دستیابی به هدف تحقیق، ابتدا با استفاده از مدل آنتروپی به وزندهی شاخص ها پرداخته شد و سپس به منظور رتبه دهی شهرستانهای استان زنجان از مدل ویکور در سه سطح(فرابرخوردار، برخوردار، فروبرخوردار) استفاده گردید. داده های مورد استفاده نیز از مرکز آمار و مربوط به سال 1391 می باشد. نتایجتحقیق بیانگر این است که شهرستان زنجان به عنوان مرکز اداری سیاسی و اقتصادی استان، برخوردارترین شهرستان از لحاظ شاخصهای توسعه یافتگی خدمات بهداشتی-درمانی بوده و اختلاف چشمگیری با سایر شهرستان های استان دارد. در سطح دوم توسعه یافتگی شهرستان های ابهر و خدابنده قرار دارند و بقیه شهرستان ها در سطح فروبرخوردار جای دارند .

کلیدواژه ها:

شاخصهای بهداشتی-درمانی ، استان زنجان ، آنتروپی ، ویکور