ارزیابی تحقق پذیری طرح جامع شهر تبریز (مطالعه موردی : ناحیه دوم منطقه یک شهرداری تبریز)

طرح های جامع در واقع طرح های توسعه شهری به شمار می روند که به منظور ایجاد زمینه توسعه کالبدی موزون و هماهنگ شهرها تهیه شده اند هرچند این طرحها با مقدمات فنی و تخصصی و نیز صرف هزینه های زیادی تهیه گردیده اند و البته تاثیرات مثبتی در منطقه بندی کار کاربریها ، رعایت ضوابط و مقررات ساختمان و بهبود نسبی حیات شهرها داشته اند اما به دلایل متعددی نتوانسته اند به تمام اهداف خود برسند پرداختن به مبحث ارزیابی طرح جامع به عنوان ابزاری مهم در راستای سنجش موفقیت و تحقق پذیری پیشنهادهای طرح جامع به شمار می رود و به برنامه ریزان شهری کمک خواهد نمود بهتر با مشکلات تهیه و تدوین طرح های جامعی که قبلا تهیه شده اند آشنا شوند هدف این مقاله ارزیابی تحقق پذیری پیشنهادهای اصلی و تاثیر گذار در طرح جامع شهر تبریز منطقه یک و ناحیه دو است روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش بر پایه روش ارزیابی کمی است یافته های این تحقیق نشان می دهد که اغلب پیش بینی های سطوح و سرانه کاربری ها در این طرح با توجه به پیش بینی افق جمعیتی شهر نادرست بوده و علیرغم این که اکنون چندین سال از پایان دوره اجرایی طرح جامع گذشته است هنوز تعدادی از سرانه های پیشنهادی کاربری محقق نشده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، طرح جامع ، شهر تبریز ، ارزیابی تحقق پذیری