مقایسه تطبیقی معماری مسکونی اقلیم معتدل و مرطوب با رویکرد معماری پایدار

در مناطق شمالی ایران با توجه به اقلیم و شرایط خاص آب و هوایی این ناحیه که با سایر نواحی ایران تفاوت داشته در طول زمان معماری خاصی شکل گرفته که برخاسته از فرهنگ برون گرا با ریشه های ایرانی و بومی این منطقه بوده است. مقاله حاضر با هدف شناسایی معماری بومی استان های مناطق شمالی ایران و مقایسه تطبیقی میان معماری مسکونی این مناطق ابتدا به شرح معماری بومی پرداخته و عرصه بندی در معماری مسکونی بافت قدیم جهت گیری عمومی بناهای مسکونی عناصر کالبدی و کاربرد ان در مساکن قدیمی مشخص گردید سعی شده با شناخت این نوع بناهای مسکونی و کشف ریشه های معماری آنها و ثبت و ضبط این الگوها در راستای شناخت و معرفی اصالت های بومی و به کار گیری مجدد انها در بازپیرای معماری معاصر از آفت هایی که از جوانب مختلف بدون وارد می شود گامی موثر بر داشته شود. این گونه معماری که به خصوص در استان گیلان توسط روستاییان ابداع و کامل شده علیرغم فقدان دانش علمی روستاییان و نداشتن علم و فن آوری روز واجد استحکام و زیبایی و کارایی بوده و جوابگوی نیازها و تمایلات افراد این مناطق بوده اند.روش های گرد آوری داده ها به صورت اسنادی ، میدانی و روش تحقیق آنها به شیوه توصیفی ، تحلیلی و تطبیقی بوده است فرضیه تحقیق حاضر این بوده که با توجه به اقلیم و تاثیر آن بر شکل گیری معماری بومی در استان های نواحی معتدل خزری شاهد معماری مردمی و همساز با اقلیم در این مناطق هستیم یافته های تحقیق نشان دهنده توجه به ارزش ها و ویژگی های معماری سنتی به عنوان الگویی مناسب برای دستیابی به طرح های پایدار و مردمی است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، بناهای مسکونی ف اصالت ، اقلیم معتدل و مرطوب ، معماری پایدار ، خانه های روستایی