بازشناسی معماری بومی همساز با اقلیم سرد در جهت توسعه معماری پایدار (مطالعه موردی : شهر شیروان)

اهمیت اقلیم و تاثیر آن در زندگی انسان کاملا مشخص است مسکن فقط سرپناهی برای انسان در زندگی نمی باشد بلکه مکانی برای امنیت ، آرامش ، هویت فردی و صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد حال به علت خطری که کره زمین را تهدید می کند مانند گرم تر شدن کره زمین رو به اتمام بودن آب و انرژی های فسیلی و ... باعث شده اکثر کشورهای مختلف جهان تحقیقاتی بر روی محیط اطراف خود و صرفه جویی انرژی و ذخیره آن انجام دهند و با توجه به این تحقیقات به طراحی ساختمان های پایدار و بومی آن منطقه بپردازند به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی بایستی طرح معماری حدالامکان همساز با اقلیم باشد جنانچه بخواهیم چنین طراحی هایی بکنیم قبل از هر گونه عملی باید اطلاعات کافی راجع به نوع اقلیم، یزان بارش و جهت وزش باد ، میزان خشکی و میزان روزهای آفتابی ان اقلیم داشته باشیم تا طرراحی بومی و پایدار با درک آن محیط آغاز شود در دوره جدید معماری ساختمان های مسکونی ، اداری و ... و به تدریج از نوع بومی گری خود خارج شده و از تبعیت محیط اطراف خود به سمت یکسان بودن طراحی ها و نوع مصالح و نوع اشکال بنا، بدون توجه به اقلیم منطقه رفته، همگی ناشی از تزریق کورکورانه و نابخردانه تکنولوژی به معماری و بی توجهی معماران و متخصصین به تغییر نیازهای انسان های مدرن خصوصیات اقلیمی و فرهنگی ساکنین است در پژوهش فوق با بررسی آسایش و توجه به انرژی های فسیلی از طریق شاخصه های اقلیمی راه کارهایی برای شهر شیروان ارائه می گردد تا بدین شیوه در جهت استفاده بهینه از انرژی و پایداری محیط پاسخ داد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طراحی اقلیمی ، منطقه آسایش ، انرژی ، مصالح ، شهر شیروان