ارزیابی رادیوگرافی وجود بدفرمی و طویل شدن ریشه ی دندان در خرگوش ها: یک بررسی گذشته نگر

بیماری دندانی اکتسابی در خرگوش های خانگی یک سندرم است که وضعیت تدریجی و پیش رونده ای دارد و می توان آن را مرحله بندی کرد. این بیماری به شکل خرابی و بد شدن کیفیت دندان ها، بدفرم شدن اکتسابی و طویل شدن ریشه ی دندان ها مشخص می گردد. تاکنون در کشور ما در خصوص میزان ابتلاء و شدت وقوع بیماری های دندان در خرگوش هی خانگی، مطالعه ای صورت نگرفته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی نوع عوارض (بدفرمی و طویل شدن ریشه ی دندان) و میزان وقوع بیماری های دندانی بر اساس اطلاعات اخذ شده از رادیوگراف های تهیه شده از خرگوش های ارجاعی به بیمارستان دام های کوچک دانشکده دامچزشکی دانشگاه تهران می باشد. در طی مدت 3 سال (1386-183) از 239 رادیوگراف تهیه شده از خرگوشف 64 مورد رادیوگراف در ارتباط با اختلالات دندانی وجود داشت. تمامی اطلاعات به دست آمده پس از ثبت بر روی فرم های تهیه شده توسط نرم افزار Microsoft Excel 2003 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از 64 رادیوگراف بررسی شده، 23/44 درصد مبتلا به مرحله ی یک بیماری و همین میزان مبتلا به مرحله ی 2 تبیماری بودند. حدود 37/5 درصد از مبتلایان، عوارض مرحله ی 3 بیماری را نشان می دادند که شامل بدفرمی ها و از بین رفتن الگوی زیگزاگی سطح تماس دندان های گونهای بالایی و پایینی بود. 15/62 درصد مبتلا به مرحله 4 بیماری بودند و هیچ موردی از ابتلا به مرحله ی 5 در این بررسی دیده نشد. این نتایج نشان داد که میزان وقوع عوارض دندانی در خرگوش های خانگی، در موارد ارجاع داده شده به بخش رادیولوژی درصد بالایی را تشکیل می دهد که حدود 64/06 درصد طویل شدن ریشه و بدفرمی دندان داشتند.

کلیدواژه ها:

خرگوش ، رادیوگرافی ، بدفرمی ، طویل شدن ریشه ی دندان