بررسی مقاومت گره های خارج بدنی ملتزر، رودر وکلیپس همولاک در روده گوسفند

با وجود پیشرفت های بسیار، استفاده از انواع مختلف بخیه ها و جایگزین های آنها جهت نزدیک نمودن بافت ها در انجام اعمال جراحی لاپاروسکوچی همچنان مورد بحث بوده است. به علت مشکلاتی که در گره زدن در جراحی های لاپاروسکوپیک وجود دارد روش های بدون استفاده از نخ و گره تدریجاً مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از روش هایی که در حال پیدا کردن جایگاه مناسبی در لاپاروسکوپی است استفاده از اندوکلیپس ها می باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه میان دو روش شایع گره خارج بدنی رودرو ملتزربا کلیپس همولاک می باشد. در این مطالعه تعداد 205 قطعه روده تازه گوسفند، هر یک به اندازه 20 سانتیمتر مورد مطالعه قرار گرفتند. در وسط هر قطعه شکافی ایجاد شد و سپس توسط گره های خارج بدنی رودروملتزر و یا کلیپس همولاک بخیه یا کلیپس شدند. در مجموع 43 مورد (20 درصد) گره رودر، 44 مورد (20/5 درصد) گره ملتزر و 128 مورد (59/5 درصد) کلیپس همولاک به کار رفت. با استفاده از فشار سنج فشار داخل روده افزایش یافت. متوسط میزن تحمل فشار توام گره و بافت روده در گره رودر 7/8 ±196/1، در گره ملتزر 7/8 ±193/8 و در کلیپس همولاک 4 ±247 میلیمتر جیوه بود (p<0/001) بدین ترتیب مشاهده شد میزان تحمل فشار در کلیپس همولاک بالاتر از گره های خارج بدنی رودروملتزر می باشد. میزان فراوانی جابجایی در گره رودر 22 مورد (52 درصد)، در گره ملتزر 23 مورد (68 درصد) و در مورد کلیپس همولاک 47 مورد (37 درصد) بود. (p<0/001) آنچه از این مطالعه به دست آمد برتری قابل توجه کلیپس همولاک نسبت به گره های خارج بدنی رودروملتزر بود.