تأثیر حفاظتی تیامین روی ضایعات ناشی از مسمومیت تجربی با سرب درماهی حوض (Carassius auratus)

سرب یکی از فلزات سنگین است که برای انسان و حیوانات بسیار سمی می باشد. در این مطالعه اثرات توکسیک ناشی از دریافت 8/5 میلی گرم در لیتر استات سرب به صورت محلول در آب و تأثیر مصرف همزمان تیامین به میزان 30 و 60 میلی گرم در لیتر به مدت 21 روز در ماهی حوض مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه هیستوپاتولوزیک بافت مغز نشان داد که تفاوت پرخونی و ادام بین گروه های 2 (بدون دریافت تیامین) و 4(استات سرب همراه با 60 میلی گرم تیامین در لیتر) معنی دار بود. در بررسی هیستوپاتولوژیک بافت کلیه تفاوت معنی داری از نظر گنجیدگی های داخل هسته ای، تورم و تغییرات در ژنراتیو و نکروتیک سلول های پوششی لوله های کلیوی بین گروه های 2 (بدون دریافت تیامین) و 4 (استات سرب همراه با 60 میلی گرم تیامین در لیتر) وجود داشت. همچنین بافت کبد گروه های 2 (بدون دریافت تیامین) و 4 (استات سرب همراه با 60 میلی گرم تیامین در لیتر) از نظر پرخونی تفاوت معنی داری را نشان می دادند. تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت آبشش از نظر نوع و شدت ضایعات در بین گروه های مختلف مورد ازمایش تفاوت معنی داری را نشان نمی دادند. نتایج تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت آبشش از نظر نوع و شدت ضایعات در بین گروه های مختلف مورد آزمایش تفاوت معنی داری را نشان نمی دادند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد،تیامین در تخفیف ضایعات ناشی از مسمومیت با سرب دربافت های مغز، کلیه و کبد در ماهی حوض تأثیر وابسته به دوز دارد.

کلیدواژه ها:

ماهی حوض ، مسمومیت ، سرب ، تیامین