بررسی اثر طول مدت پروار و صفات رشد، لاشه و بازده اقتصادی بره های نر نزاد شال

تعداد 24 رأس بره نر به 4 گروه مساوی تقسیم و در چهار جایگاه جداگانه پرورش داده شدند. گروه اول، دوم، سوم و چهارم به ترتیب به مدت 90، 105، 120 و 135 روز پرواز و سپس کشتار شدند. درصد لاشه سرد به وزن خالی بدن در چهار گروه مزبور به ترتیب برابر با 0/94 ±57/0، 1/7 ±57/5، 3/3 ±59/9 و 4/4 ±62/2 و این تفاوتها معنی دار بود (p<0/01). میانگین درصد مجموع چربی زیرجلدی وبین عضلانی در چهارگروه به ترتیب برابر با 1/6 ±11/2، 3/2 ±13/4، 2/4 ±15/2 و 2/4 ±16/0 و این تفاوتها معنی دار بود (p<0/05). تفاوت میانگین درصد پروتئین خام، چربی خام، خاکستر و رطوبت بافت نرم لاشه در بین چهار گروه آزمایشی معنی دار بود (p<0/01). همچنین تفاوت درصد میانگین وزن روده بزرگ، کوچک، خون، چربی احشایی و کلیه به وزن زنده در گروه های مختلف معنی دار بود (p<0/01). نتایج نشان داد با طولانی شدن مدت پروار سود خالص دامپرور برای هر کیلوگرم افزایش وزن زنده زیاد می شود. در ضمن چون با طولانی شدن مدت پروار بهره وری مواد غذایی و همچنین کیفیت لاشه کاهش می یابد، لذا این عمل در جهت مصالح عمومی نبوده و باید برای کنترل آن برنامه ریزی شود. مجله تحقیقات دامپزشکی، 1386، دوره 62، شماره 1، 38-33.