بلوغ آزمایشگاهی تخمکهای نارس شتر یک کوهانه در محیط هامزاف 10 همراه با غلظت های مختلف سرم گوساله جنینی

هدف: انجام بلوغ آزمایشگاهی تخمک نارس شتر یک کوهانه به منظور استفاده از آن در باروری ازمایشگاهی. طرح: مطالعه مداخله ای. حیوانات: تخمدان شترهای نحر در کشتارگاه های محلی. روش: جمع آوری و انتقال تخمدانهای شترهای نحر شده در کشتارگاه در سرم فیزیولوژی استریل و در دمای 35-30 درجه سانتیگراد و حاوی آنتی بیوتیک، مکش فیزیولوژی استریل و در دمای 35-30 درجه سانتیگراد و حاوی آنتی بیوتیک، مکش فولیکول ها و جداسازی تخمکها و کشت آنها در محیط کشت سلول TC-199 و هامز اف 10 دارای صفر تا 10 درصد سرم گوساله جنینی توسط حرات غیرفعال شده، کشت تخمکها به مدت 48-36 ساعت در انکوباتور با حرارت 38/5 درجه سانتیگراد و 5 دصد گازکربنیک، گرفتن سلولهای کومولوس، ثابت نمودن تخمکها و رنگ آمیزی آنها و سپس مطالعه آنها جهت ارزیابی میزان بلوغ تخمکها. تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس و در صورت وجود اختلاف معنادار، استفاده از آزمون دانکن. نتایج: هنگامی که تخمدانهای منتقل شده به ازمایشگاه بلافاصله مورد استفاده قرار گرفت،میزان بلوغ تخمکهای نارس شتر یک کوهانه در محیط هامزاف 10 بدون پروتئین کشت تنها 17/65 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیط های حاوی 5 درصد و 10 در صد پروتئین (به ترتیب 37 و 33 درصد) به طور معنی داری افزایش یافت (p<0/05)، اما این افزایش ارتباط معنی داری با افزایش غلظت پروتئین نداشت. هنگامی که تخمدانها 24 ساعت در یخچال نگهداری شده و بعداً مورد استفاده قرار گرفتند، میزان بلوغ تخمکها در محیط بدون پروتئین کشت تنها 14/54 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیطهای حاوی 5 درصد و 10 درصد پروتئین (به ترتیب 25/86 و 33/33 درصد) به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05)، در این آزمایش هر چند با افزایش غلظت سرم میزان بلوغ افزایش داشت ولی اختلاف آنها معنی دار نبود. نتیجه گیری: در شرایط حاضر به نظر می رسد که بتوان تخمدانهای شتر را در سرمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری و سپس مورد استفاده قرار داد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 2، 148-143.

کلیدواژه ها:

بلوغ آزمایشگاهی ، شتر ی کوهانه ، محیط هامزاف 10 ، سرم گوساله جنینی ، نگهداری در سرما