کارآیی سیدر و ه ورمون گونادوتریپن کوریونی مادیان بر همزمان کردن فحلی و درصد دوقلوزایی میشهای نژاد زندی در فصل جفتگیری

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 599

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-59-2_007

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

چکیده مقاله:

هدف: اثر سیدر بر همزمان کردن فحلی و مقایسه میزان دوقلوزایی با استفاده از هورمون گونادوتروپین کوریونی مادیان و تغذیه دستی و اثر متقابل آنها. حیوانات: شصت و نه رأس م یش نژاد زندی و شش رأس قوچ نژاد زندی. طرح: کاملاً تصادفی. تجزیه و تحلیل آماری: در این طرح از برنامه آماری SPSS برای داده های پارامتری و مربع کای و من-وایت نی برای داده های ناپارامتری. روش: در این تحقیق 69 رأس میش نژاد زندی دارای سن 5-2 سال و میانگین وزن 5/6 ±47/9 کیلوگرم به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول به صورت چرای آزاد از پس چر غلات و دو گروه دیگر به صورت دستی در آغل تغذیه شدند. برای همزمان نمدن فحلی در مهبل میشهای هر سه گروه به مدت 13 روز سیدر (Controlled Internal Drug Releasing (CIDR قرار داده و پس از خارج کردن آنها به هر یک از دامهای گروه چرای آزاد و یکی از گروه های تغذیه دستی (گروه دوم)، 400 واحد بین المللی هورمون گونادوتروفین سرم مادیان آبستن (Equine Chorionic Gonadotrophin (Ecg به صورت عضلانی تزریق شد. سپس به هر گروه دو قوچ نژاد زندی معرفی گردید. علائم فحلی در میشها حدود 58-36 ساعت پس از خارج نمودن سیدر آشکار گردید. نتایج: میزان فحلی در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر 100، 95 و 96 درصد بود که تفاوت بین گروه ها معنی دار نبود. زایش در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر 91، 83 و 87 درصد و این تفاوتها هم معنی دار نبود. د وقلوزایی (بر اساس میشهای زایش کرده) در گروه اول، د وم و سوم به ترتیب برابر 29، 37 و 15 درصد و تفاوتها از نظر آماری معنی دار بود (P<0/05). میانگین وزن میشها در زمان آمیزش در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر 6/4 ±47/8، 4/9±47/8 و 5/4 ±48/5 کیلوگرم بود. ولی ا ثر وزن مادر قبل از آمیزش بر وزن تولید معنی دار بود (P<0/05). میانگین وزن تولد بره های یک قلو و دوقلو و همچنین بره های نر و ماده به ترتیب برابر 0/5 ±4/2، 0/5 ±3/5 و 0/6 ±4/2 و 0/6 ±3/7 کیلوگرم بود و این تفاوتها معنی دار نبود. میانگین وزن تولد بره های دوقلو در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر 0/4 ±3/3، 0/5 ±3/5 و 0/6 ±3/7 کیلوگرم و این تفاوتها معنی دار نبود. میانگین وزن تولد بره ها در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر 1/2 ±3/6، 1/4 ±3/3 و 1/4 ±3/7 کیلوگرم بود و این تفاوتها معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این آزمایش نشان د اد که استفاده از هورمون های مصنوعی سبب کاهش طول فصل زایش و تولید بره های یکنواخت از نظر سن و وزن می شود و احتمال بروز بیماریها و تلفات کاهش می یابد. همچنین استفاده از هورمون ها برای تحریک تولید تخمک نسبت به روشهای سنتی (تغذیه فلاشینگ) سبب افزایش درصد دوقلوزایی در گله می شود. در ضمن ازنظر اقتصادی نیز با صرفه تر و نتایج حاصل از آن مطمئن تر است.مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1383)، دوره 59، شماره 2، 145-141.

نویسندگان

مجید خالداری

دانش آموخته مجتمع آموزش عالی ابوریحان دانشگاه تهران، تهران- ایران

پرویز تاجیک

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

احمد افضل زاده

گروه آموزشی علوم دامی مجتمع آموزش عالی ابوریحان دانشگاه تهران، تهران- ایران

ندا فرزین

دانش آموخته دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران، تهران- ایران