استرس و سیستم ایمنی

؛«استرس» یا «تنش» پدیده ای است که می تواند تقریباً تمامی فعالیت های عصبی و غدد درون ریز را تحت تأثیر قرار دهد، بگونه ای که نتایج تغییرات ناشی از استرس «می تواند تعادل ه وموستاز بدن را بهم زده و منجر به نابسامانیهایی در سیستم ایمنی بدن گردد. اثارت «استرسم از طریق اعصاب سمپاتیک و شاخه عصب هیپوتالاموس غده ه یپوفیز، غه فوق کلیوی را تحریک نموده و منجر به افزایش ترشح هورمونهای گلوکوکور تیکرستروئیدها می شد. این هورمونها نقش مهمی در کاهش پاسخهای سیستم ایمنی بدن دارند. بنظر می رسد م کانیسم پاسخ های ایمنی از طریق جلوگیری از تفکیک لنفوسیتهای Th-1 توسط بلوکاژ ترشح اینترلوکین 2، اینترلوکین 12 و ا نترفرون- گاما اتفاق می افتد. چون واکنشهای ناشی از اثر «استرس» سیستمهای عصبی، غدد درون ریز و ایمنی توسط مکانیسمهای زیست مهاری خودکار (بیوفیدیک) تنظیم می گردد، بنابراین هنگامی که تعادل هوموستاتیک بدن در اثر استرس دچار اختلال می شود، م کانیسم تنظیمی سیستم نورو- آندوکرین- ایمیون بطور همزمان و با همان شدت فعال می گردد و در ن هایت سیستم ایمنی بدن تضعیف می شود لذا در شرایط تندرستی و تعادل طبیعی با کاهش محرکهای تنش زا یا استرس می تواند از آشفتگیهای ناشی از دخالت استرس جلوگیری کرد و سیستم ایمنی بدن را همواره فعال و دور از تشویش نگهداشت.

کلیدواژه ها:

استرس ، ایمنی ، سیتوکین ، ن وروآندوکرین