بررسی شیوع دیروفیلاریازیس در سگهای شهرستان مشکین شهر شمال غرب ایران

در منطقه مشکین غربی که کانون بومی کالاآزار، در شمال غربی ایران است دیروفیلاریازیس در سگ نیز آلودگی انگلی است که درصد بالایی از سگها به آن آلوده می باشند. این مطالعه وضعیت آلودگی سگهای صاحبدار (گله) منطقه مذکور را به این انگل نشان می دهد. در یک مطالعه مقطعی، در تابستان سال 1371 از تعداد بیش از 6000 سگ در منطقه، بطور تصادفی 300 نمونه خون اخذ گردید که با استفاده از تهیه گسترش صخیم از خون محیطی 286 نمونه از نظر وجود میکروفیلر (و تعداد آن در نمونه) مورد بررسی قرار گرفت و شیوع آلودگی بر ا ساس سن، جنس و رنگ موی بدن و فاکتور مهم ابتلا به لیشمانیوز احشایی توصیف گردید وبرای تأیید نوع انگل از بعضی از نمونه های آلوده کالبد گشایی گردید. بر ا ساس بررسی میکروفیلرهای دیده شده د ر گسترش خون سگها، عامل دیروفیلاریازیس سگها در این منطقه دیروفیلاریا ایمی تیس بوده و میزان شیوع آلودگی 34/6 درصد (Cl=34/49-34/71) بود که البته در جنس نر و ماده اختلاف شیوع معنی دار نبود. ه مچنین بین رنگ موی روشن و تیره نیز از نظر ابتلا اختلافی دیده نشد اما با افزایش سن میزان شیوع از 18/4 درصد در سگهای 3-1سال به 56/8 درصد در سگهای 10 سال به بالا می رسد (p<0/05) در سگهای مبتلا به الاازار 38/3 درصد و در سگهای سالم از این نظر 34 درصد گزارش می شود (NS). نظر به اینکه نمونه گرفته شده نماینده تمام سگهای منطقه است این مطالعه نشان می دهد که حدود یک سوم سگها در ا ین منطقه آلوده به دیروفیلاریا هستند و چون حفظ دامداری وابسته به وجود سگهاست این آلودگی ممکن است عوارض مهمی در سگهای گله ایجاد نماید که در اقتصاد منطقه نقش بسیار مهمی دارند.

کلیدواژه ها:

دیروفیلاریا ایمی تیس ، دیروفیلاریازیس ، کرم قلب ، سگ