مدیریت کاهش خطرپذیری بلایا در بازسازی بافتهای فرسوده شهری: مطالعه موردی منطقه مجد شهر مشهد

بافت های فرسوده بخشی از پیکره و بدنه شهرها هستند که دارای ارزش های کالبدی، تاریخی، اقتصادی وفرهنگی بوده و به عنوان سرمایه های ملی به شمار می آیند. تحقیق حاظر با هدف بررسی میزان تحقق اصولو معیارهای بین المللی کاهش خطرپذیری بلایای طبیعی در اجرای یکی از مهمترین پروژه های نوسازی بافتفرسوده در منطقه مجد شهر مشهد انجام گرفت. این تحقیق از نوع کاربردی بوده که با استفاده از روشتوصیفی-تحلیلی و بهره گیری از ابزار پرسشنامه به بررسی ارتباط بین فعالیت های انجام شده با اصول کاهشخطرپذیری پرداخته است. جامعه آماری این تحقیق شامل مدیران، معاونین و کارشناسان شرکتهای سرمایهگذاری، مهندسین مشاور، پیمانکاران دخیل در امر بازسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ساکنین بافت فرسودهمنطقه مجد شهر مشهد بوده و تعداد نمونه های پرسشگری برای ساکنین منطقه مجد شهر مشهد به روش نمونهگیری کوکران با سطح اطمینان 95% و خطای 5% معاد 295 بدست آمد . در مجموع ، نتایج تحقیق تقویتکننده این گزاره است که تاب آور سازی و بکارگیری اصول کاهش خطرپذیری با تمایل شهروندان به مشارکتدر بازسازی بافت فرسوده رابطه مستقیم دارد. همچنین بر مبنای ابزار خودسنجی دولت های محلی برای تاب آورسازی که یک ابزار استاندارد بین المللی برای سنجش میزان تامین معیارهای کاهش خطر پذیری بلایای طبیعیمی باشد، شرح سطح پیشرفت متناسب، به پروژه مورد مطالعه در تحقیق حاضر نسبت داده شد.

کلیدواژه ها:

ابزار خودسنجی دولت محلی ، آسیب پذیری ، بافت فرسوده ، تاب آوری ، کاهش خطرپذیری بلایا