تعیین رژیم تنش جاری در شمال باختر زاگرس بر مبنای سازوکار کانونی زمین لرزه ها

فراوانی زمین لرزه های متوسط تا بزرگ در زاگرس شرایط را جهت تعیین تنش با استفاده از حل سازوکار کانونی زمین لرزه ممکن نموده است در این مقاله که بخشی از یافته های پایان نامه ارشد نگارنده می باشد ضمن بیان نظری وارون سازی تانسور تنش جهتگیری میدان تنش با استفاده از سازوکار کانونی زمین لرزه ها در شمال غرب زاگرس تعیین می شود در این تحقیق با بکارگیری حدود 70 داده مکانیسم زمین لرزه ای جمع آوری شده از منابع مختلف، از قبیل کاتالوگ زمین لرزه ای دانشگاه هاروارد، سازمان زمین شناسی ایالات متحده و ... جهت تنش های اصلی با استفاده از روش میانگین گیری محورهای P&T محاسبه شد همچنین از روش وارون سازی تنسور تنش کاهش یافته بدست آمد نتایج به دست آمده از این روش با تعیین میانگین زاویه ناهمجواری 17 و 18 به ترتیب برای گروه 1 و2 به محاسبه تنسور تنش کاهش یافته منجر شد. جهت یابی محورهای اصلی تنش ا استفاده از دو روش میانگین گیری و وارونه سازی داده های سازوکار کانونی زمین لرزه ها همخوانی کاملی با هم دارند نتایج موقعیت محور σ1 را در بخش شمال باختری زاگرس مرتفع به صورت N350 و در بخش شمال باختری زاگرس چین خورده N40 نشان می دهد همچنین الگوی تنش بدست آمده ، رژیم تنش امتداد لغز را در محدوده شمال باختری زاگرس مرتفع و رژیم تنش معکوس را در محدوده شمال باختری زاگرس چین خورده نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

میدان تنش ، سازوکار کانونی زمین لرزه ، زاگرس مرتفع ، زاگرس چین خورده