جایگاه هویت دربهسازی و نوسازی فضاهای کهن شهری درچهارچوب مفهوم پایداری با تاکید برطراحی مسیرهای پیاده روی نمونه موردی محور تربیت تبریز

رشدفزاینده شهرنشینی مراکز تاریخی شهرها را درمعرض تاثیرات نامطلوب توسعه شهری قرارداده است نادیده گرفتن انسان عدم توجه به هویت و گذشته مکان ازبین رفتن خاطرات جمعی و .... میتواند درشمار این پیامدها باشد لذا لزوم احیای فضاهای کهن شهری درمسیر تحولات جدید ناگزیر مینماید عدم توجه به هویت مکان و نتایج نامطلوب این نوع نگرش نشان میدهد که نیل به پایداری دراین فضاها نیازمند توجه به هویت گذشته فضا است دراین راستا پژوهش حاضر درتلاش است تا به بررسی جایگاه هویت درطرح های مرمتی طراحی مسیرهای پیاده درمحورهای کهن شهر بپردازد بدین منظور پس ازبرسری تجارب جهانی پیاده راه تربیت درمرکز بافت کهن شهر تبریز بررسی شده است تبریز با احداث محورهای پایده درفضاهای کهن شهری توانسته باعث حفظ عناصر ارزشمند و هویت مند درآنها گردد و بسیاری ازمشکلات مروزه این فضاها را برطرف نماید این نوشتار ازروش توصیفی تحلیلی و شیوه تحقیق مرور متون و اسنادکتابخانه ای دربستر مطالعات میدانی بهره گرفته است

کلیدواژه ها:

فضاهای کهن شهری ، هویت ، پایداری ، مرمت ، مسیرهای پیاده