آزادی درطراحی مسکن: نگرشی به آزادی بهره برداردرشکل دهی به فضای سکونت

آزادی ازبزرگترین موهبت های خداوند و ازمتعاری ترین ارزشهای انسانی است ازاصولی که هرانسانی درنهاد خود با آن مانوس است و پس ازحیات ازبرترین نعمتهای خداوند به شمار میرود ازادی به عنوان یک کمال و ارزش انسانی یک وسیله و گذرگاه است نه هدف و توقفگاه بدین روی امروزه مساله ازادی که مهمترین مطلوب عصرجدید است باید بیش ازگذشته موردتحلیل قرارگیرد و همانطور که درتمام زمینههای سیاسی اقتصادی و ... مطرح است باید به حوزه های دیگر علوم انسانی وارد شود معماری یکی ازاین علوم است ازادی گذاشتن بهره برداردرشکل دهی به فضای کسونتیش ازطریق طراحی مناسب که پتانسیل چنین کاری را فراهم آورد خصوصا دردنیای کمیت گرای امروز که جدایی بین بهره بردار و طراح نیز وجود دارد و فضای سکونتی دربهترین حالت برای رفع نیازهای امروز ساخته میشوند نه نیازهای اینده ضروری به نظر می رسد بدین منظور پژوهش حاضر قصد دارد بارویکردی توصیفی تحلیلی ضمن بیان مفهوم آزادی درمعنای عام به بررسی ازادی درمعماری و ازادگذاردن بهره بردار درشکل دهی به فضای زندگی درجهت رفع نیازهایشان بپردازد بدین منظور سعیدریافتن شاخصهایی درپلان که بتوان ازطریق آن ازادی را دراختیار بهره بردار قرارداد صورت پذیرفت درنهایت قابلیت تطبیق پذیری تغییر پذیری و تنوع پذیری به عنوان عوامل تاثیر گذار برآزادی بهره بردار درشکل دهی به فضای سکونت برشمرده شد

کلیدواژه ها:

طراحی مسکن ، آزادی ، بهره بردار ، فضای سکونت