بررسی روابط ساختاری میان شعر و فضاهای مسکونی

معماری و فضای حاصل از آن، در هریک از انواع نگرش به آن، رسالتی ویژه را در خویش حمل می کند. آنجا که رسالت معماری تنها پاسخگویی به عملکرد تصور می شود، معماری از حیث شاعرانگی است.اما زمانی که فضای معماری حاصل معنا میگردد ارتباط خود را با شعر آغاز می کند.در اینپژوهش با پاسخ به این پرسش که چگونگه می توان رابطه ای معنا دار میان ساختار شعر و معماری برقرار نمود با روشی کیفی و رویکردیاستدلالی وجود ارتباط میان فضای معماری و ساختار شعر از طریق شناخت ساختار شعری و مشخص کردن آن ساختار در معماری بررسی خواهد شد و در پایان به نظر می رسد که شعر از طریق عروض، اغراق یا جانمندانگاری، تشخیص و استعاره در دو نوع مدلول محسوس و استعاره با مدلول معقول فضای معماری را به فضای شاعرانه تبدیل می کند

کلیدواژه ها:

معماری ، شعر ، معماری شاعرانه ، معماری و شعر