بررسی توسعه پایدار درمعماری ایران

درعصرجدید پایداری تبدیل به یک معیار شده است اگرروزگاری توسعه صرفا به معنای تولید گرایی و رشداقتصادی بوده امروزاین مفهوم دچار تغییر ماهوی شده است بطوریکه گفته میشود توسعه یک امرفراگیر و چندبعدی است که نه تنها درحوزه اقتصاد کاربرد دارد بلکه به گسترش کیفی زندگی انسان ها محیط زیست و تغییر بینش فرهنگی مردم نیز توجه دارد توسعه درقرن 21 درصورتی به نتایج مطلوب می رسد که ازسطح کمی فراتر رفته و تغییرات عمیقی درسازمانهای اجتماعی و بینش فکری مردم ایجاد کند اگر این تغییرات نهادینه شود درآن صورت بسیاری ازجنبه های مشارکت مردم درنظام برنامه ریزی ها تضمینی شود با افزایش مشکلات دنیای مدرن سامانه های پایدار دراولویت سیاستهای کشورهای توسعه یافته قرارگرفت کشورهای درحال توسعه مانند ایران نیز هم اکنون درپی اجرای این سیاست ها درجهت حل مشکلات مختلف فرهنگی اجتماعی زیست محیطی و بادرنظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند معماری سبز نیز درراستای اهداف بنیادین پایدار تعریف شده و ضمن آنکه ریشه های توسعه پایدار را دربردارند ازمولفه های آن نیز پیروی کنند برای اجرای معماری سبز باید به تعریف و تحلیل آن درقالب سیاست ها و مولفه های توسعه پایدار پرداخت و برای توسعه معماری سبز توجیه پذیر نمودن آن درکشور و تعریف و تحلیل راه های گسترش آن برمبنای معیارهای توسعه پایدار ضروری هست

کلیدواژه ها:

اقتصاد ، پایداری ، انسان ، محیط زیست ، معماری