تشخیص عوامل مؤثر در ارتقاء سهم حمل ونقل عمومی درسفرهای درون شهری و اولویت بندی آن با مدل AHPنمونه موردی: شهر نیشابور

در پژوهش پیش رو هدف اصلی شناسایی و اولویت بندی مؤلفه های مؤثر در بهبود و ارتقاء سطح حمل ونقل عمومی اتوبوسرانی می باشد و چهار مؤلفه ی امکانات اتوبوس، امکانات ایستگاه اتوبوس، عوامل ترافیکی و عوامل سازمانی ومدیریتی با زیر مؤلفه های آنها به عنوان عوامل مؤثر مورد مطالعه قرار گرفته اند. شهرنیشابور در این مطالعه به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شده است. روش مطالعه در این پژوهش روش اولویت بندی مؤلفه هاAHP خواهد بود که در آن نظر کارشناسان مرتبط با مسائل شهری اعم از مسئولین شهری، کارشناسان رشته های شهرسازی و برنامه ریزی شهری جمع بندی شده و ارائه می شود. نتایج مطالعات نشان می دهد که بطور کلی از چهار مؤلفه ای که مورد ارزیابی قرار گرفته است مؤلفه اتوبوس بیشترین تاثیر و عوامل سازمانی و مدیریتی کمترین تاثیر در ارتقاء سطح حمل ونقل عمومی را در این مطالعه داشته اند در واقع بیشتر مشکلات به مسائل اجرایی و امکانات ملموس آن مربوط می شود تا عوامل مدیریتی و سازمانی

کلیدواژه ها:

حمل ونقل عمومی ، اتوبوسرانی ، مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP ، نیشابور ، اولویت بندی