بررسی اثر صادرات منابع طبیعی (به جز نفت و گاز) بر رشد اقتصادی کشور

منابع زبیعی سرمایه های مهم کشور های توسعه یافته و در حال توسعه جهت نیل به اهداف برتر می باشد اقتصادهای دارای نرخ بالای صادرات منابع طبیعی از تولید ناخالص داخلی نسبت به سایر اقتصادهایی که ترخ بالای صادرات منابع طبیعی از تولید ناخالص داخلی نداشته دارای مسیر رشد اقتصادی کندتری هستند از آنجایی که ایران از لحاظ منابع طبیعی غنی می باشد هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین رشد اقتصادی و فراوانی منابع طبیعی بدون در نظر گرفتن نفت و گاز می باشد با استفاده از مدل لگاریتمی - خطی به بررسی این رابطه و همچنین اثر سایر متغیرهای اجتماعی مانند سرمایه گذاری در تحصیلات و سلامتی بر رشد اقتصادی طی سال های 1352-1386 پرداخته شد. نتایج نشان داد آن چه که بلای منابع طبیعی نامیده می شود در رشد اقتصادی ایران نیز صادق است یعنی افزایش صادرات منابع طبیعی (به جز نفت و گاز) برخلاف تصور بیشتر کشورهای در حال توسعه نه تنها سرعت رشد را افزایش نمی دهد بلکه باعث کاهش سرعت رشد نیز می شود. نتایج وابستگی ساختاری و فراوانی اقتصاد کشور به صادرات منابع طبیعی نشان داد که در مقایسه با وابستگی به سرمایه و نیروی کار در حد پایینی می باشد.

کلیدواژه ها:

رشد اقتصادی ، صادرات منابع طبیعی ، وابستگی ساختاری