زلزله در بافت فرسوده و اسکان بعد از آن با تکیه بر زمین آمار

وقوع زلزله مخرب در یک کلانشهر عواقب جانی و اقتصادی متعددی خواهد داشت بی شک این عواقب در بافت فرسوده شهری فلج کننده خواهد بود.لذا در این مقاله ابتدا با تکیه بر مهندسی زلزله به بررسی رفتار ساختمانهای قدیمی و میزانتخریب در محلات با بافت فرسوده پرداخته میشود و در گام بعد مساله اسکان موقت پس از وقوع زلزله مطرح میگردد. اسکان موقت پس از وقوع زلزله درمدیریت بحران می تواند باعث کاهش چشمگیر تلفات جانی ناشی از زلزله شود. جهتبهینه کردن اسکان موقت باید فاکتورهای مهم مانند حداقل کردن جابجایی جمعیت خطر پذیر و توزیع همگون افرادمتناسب با ظرفیت مکان های امن در سطح شهر در نظر گرفته شود به همین منظور فرآیند بهینه سازی اسکان موقت در سهگام کلی برای یکی از مناطق 10 گانه شهر شیراز تعیین گردیده است.در گام اول، مکان های امن از اطلاعات نقشه ای موجوددر نقشه های بلوک آماری و همچنین بازدید میدانی در مناطق مختلف، با توجه به پارامترهای تأثیرگذار تعیین گردیده است.در گام دوم، برای پیدا کردن کوتاه ترین مسیر از روش های زمین آماری و الگوریتم کوتاه ترین مسیر استفاده شدهاست.در گام سوم، پس از تعیین مکان امن و مسیر بهینه برای گروه بندی بلوک ها و اختصاص آن ها به مکان های امن لازم است که بصورت یک مسئله زمین آماری تعریف شود. پارامترهای این مسئله شامل: پارامترهایی است ( دو پارامتر فاصله ای: بین مکان های امن و بلوک ساختمان) و ظرفیت برای مکان های امن می باشد. لذا نتایج حاکی از آن است که استفاده ازروش های آماری(زمین آمار) باعث بهبود کیفیت مکان یابی مسئله اسکان موقت بعد از رخ داد زلزله می گردد و در پایان 2 سایت ایمن با در نظر گرفتن ویژگیهای سازه ای و پارمترهای مذکور در محدوده مفروض ,معرفی گردید. داده های این تحقیق به دو شکل داده های مکانی و توصیفی بوده و تجزیه و تحلیل در نرم افزارGIS انجام شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زمین آمار ، مهندسی زلزله