اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی عمومی زوجین با تعارضات زناشویی مراکز مشاوره شهر لاهیجان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی عمومی زوجین با تعارضات زناشویی مراکز مشاوره شهر لاهیجان اجرا گردید. پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر لاهیجان در سال 92-93 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین افرادی از جامعه آماری، که رضایت زناشویی و خودکارآمدی عمومی کمتری داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل(15 نفر) و گروه آزمایش (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای که هفته ای دو بار برگزار میشد، در جلسات آموزشی شرکت کردند. در حالیکه در گروه کنترل هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت. ابزار استفاده شده در پژوهش شامل، پرسشنامه های تعارض زناشویی (MCQ) ، رضایت زناشویی انریچ فرم کوتاه و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران و پکیج آموزشی معنادرمانی بر اساس معنادرمانی فرانکل بود. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که معنادرمانی گروهی بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی عمومی زوجین با تعارضات زناشویی مراکز مشاوره شهر لاهیجان، مؤثر است و شدت این اثر در یک متغیر ترکیبی (0/62) می باشد.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، رضایت زناشویی ، خودکارآمدی عمومی ، تعارضات زناشویی