سرمایه گذاری مخاطره پذیر، تامین مالی و حمایت دولت

جهان امروز را سه فرآیند اساسی، علم ، تکنولوژی و توسعه شکل می دهد . علم روابط بین پدیده ها را با روش های خاص خود کشف می کند، تکنولوژی به کمک این شناخت روابط بین پدیده ها را دگرگون نموده و دگرگونی این روابط فرآیند توسعه را شکل می دهد . در مسیر تکنولوژی و نوآوری دسترسی به منابع مالی از اهمیت بسزایی برخوردار است . از طرفی منابع مالی به عنوان عامل تسهیل کننده نوآوری به شمار می آید و از طرف دیگر دستیابی به موقعیت های حاصل از نوآوری عموماً حاصل از نوآوری مخاطره پذیر است . واژه سرمایه پر مخاطره که اولین بار توسط ژان ویتر 2 در سال 1939 مطرح شد، به تامین مالی شرکت های خصوصی کوچکی که پتانسیل قابل توجهی برای رشد سریع دارند اطلاق می شود . کمترین انتظار سرمایه گذاران پر مخاطره کسب سودی بیش از ده برابرسرمایه اولیه در دوره زمانی کمتر از هفت سال است .(Martin Kenney,2000,p 3) سرمایه گذاری مخاطره پذیر عموماً در قالب شرکتهایی انجام می شود که در ابتدای مسیر رشد باشند، و طرح های مبتنی بر خلاقیت را پیاده نمایند . در این نوع از سرمایه گذاری ها مخاطره قابل توجهی از سوی سرمایه گذار پذیرفته می شود، زیرا از طرفی احتمال عدم موفقیت اینگونه شرکتهای تازه تاسیس زیاد است و عملاً نمی توان هیچ برآوردی نسبت به وضعیت مالی، سودآوری و حتی بقای آنها داشت، و از طرف دیگر بدلیل اینکه عموماً دارایی اینگونه شرکت ها نیروی انسانی و مغز افزاری و کمتر دارایی فیزیکی است، در صورت عدم موفقیت پوششی برای ریسک سرمایه گذاران وجود ندارد . به عبارتی سرمایه گذاری مخاطره پذیر جریان مدور پویایی است که ایده های نو را تبدیل به تولید و پس از آن زیر ساخت های ایجاد شده را به بهره برداران واگذار و سپس امکان سرمایه گذاری مجدد منابع مالی بدست آمده را در طرح های خلاقانه دیگر مهیا می نماید . لازم به یادآوری است که جهت پایداری این جریان مدور لازم است تا راه های خروج به موقع سرمایه نیز فراهم باشد تا بتوان عواید حاصله را مجدداً در سرمایه گذاری دیگری بکار گرفت ؛ در غیر اینصورت جریان خلاقیت متوقف، انگیزه های سرمایه گذاری نابود و کارآفرینان از دسترسی به منابع مالی محروم خواهند شد . اما بطور کلی یکی از موانع جدی در راه نوآوری کارآفرینان عدم دسترسی آنها به منابع مالی است . در این راستا کمک های دولتی در سرمایه گذاری مخاطره پذیر حائز اهمیت بسیاری است . دولت ها با اجرای این برنامه ها شکاف موجود برای تامین وجوه شرکت کوچک که هایً اصولا , تکنولوژی محور 3 هستند را جهت دستیابی به سرمایه مورد نظر پرمی کنند . در ادامه به نقش دولت در این راستا و با توجه به سوابق و تجارب موجود در جهان می پردازیم .